NIK w 13 urzędach wojewódzkich zbadała, jak wojewodowie zatrudniają i wynagradzają pracowników (od 2006 roku do końca września 2008). Pracownik urzędu wojewódzkiego, będący członkiem służby cywilnej, w roku 2007 zarabiał przeciętnie 2.978 zł brutto. Było to o 287 zł więcej niż w gospodarce narodowej i o 413 zł więcej niż w sektorze prywatnym, ale o 795 zł mniej niż w urzędach marszałkowskich.
Do końca 2009 roku przestaną obowiązywać limity zatrudnienia w urzędach wojewódzkich. Mechanizm ten wygaśnie pod wpływem postulatów NIK, formułowanych od 2000 roku w corocznych kontrolach wykonania budżetu państwa. Jednak nadal nierozwiązany pozostanie główny problem - braku standardów zatrudnienia i wynagradzania pracowników w całej administracji rządowej. Bez określenia jasnych zasad ustalania potrzeb kadrowych oraz dostosowania ich do wykonywanych zadań, niemożliwa jest radykalna poprawa wykorzystania funduszy na wynagrodzenia.
Obecnie urzędy wojewódzkie nie wykorzystują wszystkich zaplanowanych etatów. We wszystkich urzędach zatrudnionych jest o 1800 osób mniej niż zakładano. Konsekwencją są niedostatki kadrowe i brak elastyczności przy reagowaniu na pojawiające się nowe zadania. Z nadwyżek funduszu płac wojewodowie zapewniają pieniądze na wyższe wynagrodzenia dla pracowników.
Mimo wezwań Ministerstwa Finansów do urealnienia planu zatrudnienia większość urzędów nie zmieniała tej sytuacji. Wojewodowie niesłusznie obawiali się ograniczenia środków na wynagrodzenia. Przewidywali, że specjaliści odpłyną do konkurencyjnych płacowo posad w administracji samorządowej lub do sektora prywatnego.
Nieodpowiedni, zdaniem NIK, jest system awansowania i nagradzania pracowników. Ustawa o służbie cywilnej wymaga, aby nagradzać za szczególne osiągnięcia w pracy. W praktyce nagrody stały się sposobem na podwyżkę wynagrodzenia. System taki traci swój cel motywacyjny. Zbyt ogólne przepisy umożliwiały zatrudnienie dowolnej liczby doradców i pełnomocników wojewody bez wskazania zakresów ich obowiązków.