Panie Marszałku! Wysoki Sejmie!
Wypełniając obowiązek wynikający z art. 204 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej mam zaszczyt przedstawić Analizę wykonania budżetu państwa i założeń polityki pieniężnej wraz z opinią Kolegium Najwyższej Izby Kontroli w przedmiocie absolutorium dla Rady Ministrów za rok 2015.
Wystąpienie prezesa NIK w Sejmie
Prezes NIK o wykonaniu budżetu
Transkrypcja wideo w treści artykułu
Po przeprowadzeniu kontroli wykonania budżetu państwa i analizie poczynionych w toku tej kontroli ustaleń Najwyższa Izba Kontroli oceniła pozytywnie wykonanie ustawy budżetowej na rok 2015.
Najwyższa Izba Kontroli - ze wskazanymi w Analizie zastrzeżeniami - pozytywnie zaopiniowała prowadzenie ewidencji księgowej wykonania budżetu państwa i budżetu środków europejskich oraz rzetelność sporządzenia rocznych sprawozdań budżetowych.
NIK uznała także, że sprawozdanie Rady Ministrów z wykonania budżetu państwa za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2015 r., we wszystkich istotnych aspektach, przedstawia prawdziwy obraz dochodów, wydatków, należności i zobowiązań.
Oceny te zostały sformułowane na podstawie wyników kontroli w 230 podmiotach.
W kontrolach tych szczegółowo zbadanych zostało blisko 27 procent wydatków budżetu państwa i budżetu środków europejskich w wysokości blisko 108 mld zł. Poświadczenia rzetelności ewidencji księgowej i sprawozdawczości budżetowej dokonaliśmy po skontrolowaniu dowodów księgowych dokumentujących 29 procent wydatków budżetu państwa i budżetu środków europejskich na kwotę ponad 116 mld zł.
Na podkreślenie zasługuje przy tym fakt, że zapoczątkowane w 2015 r. objęcie kontrolą wydatków dokonywanych z rachunków dysponentów głównych pozwoliło na znaczące zwiększenie zakresu kontroli, mierzonego odsetkiem badanych wydatków budżetowych. Odbyło się to bez zwiększenia kosztów kontroli budżetowej. Dodać też warto, że odsetek zbadanych przez NIK wydatków budżetowych - co dotyczy zarówno całości wydatków, jak i wydatków dokonywanych przez dysponentów III stopnia - w istotny sposób przekracza wielkości wyznaczone przez powszechnie stosowaną międzynarodową praktykę audytu i kontroli finansowej.
Na podstawie ustaleń kontroli ocenione zostało wykonanie budżetów w 109 częściach budżetowych oraz wykonanie planów finansowych 35 jednostek gospodarki pozabudżetowej i funduszy celowych.
W ponad 4/5 przypadków wykonanie budżetów i planów finansowych uzyskało ocenę pozytywną. W co piątej części budżetowej lub jednostce gospodarki budżetowej stwierdzone zostały nieprawidłowości powodujące obniżenie oceny. W tych przypadkach ocena była przedstawiana w formie opisowej, by możliwie jak najlepiej oddać skalę i charakter nieprawidłowości.
Po badaniu zainicjowanym w kontroli budżetowej, wobec sygnałów wskazujących na istotne nieprawidłowości w zakresie zawierania umów z pracownikami Instytutu Ochrony Środowiska - Państwowego Instytutu Badawczego, podjąłem decyzję o przeprowadzeniu dodatkowej kontroli doraźnej w tej jednostce. Jej wynikiem była negatywna ocena prawidłowości zawierania, realizacji i rozliczania umów cywilnoprawnych w ramach działalności komercyjnej, prowadzonej przez Instytut w okresie od 1 stycznia 2013 r. do 20 maja 2016 r. NIK zakwestionowała
w szczególności legalność umów o wartości ponad 3 mln zł.
Badanie ksiąg rachunkowych zostało przeprowadzone w 20 częściach budżetowych. W 17 z nich rzetelność ksiąg rachunkowych została zaopiniowana pozytywnie. W dwóch częściach sformułowane zostały opinie z zastrzeżeniami. W jednym przypadku, tj. w Ministerstwie Sprawiedliwości, nie prowadzono ksiąg rachunkowych dla dysponenta części budżetowej, pomimo przyjmowania środków budżetu państwa w wysokości blisko 4,5 mld zł i przekazywania ich podległym dysponentom.
Badanie rocznych sprawozdań budżetowych zostało dokonane w 101 częściach budżetowych i u 150 dysponentów trzeciego stopnia. NIK pozytywnie zaopiniowała ponad 90 procent zbadanych sprawozdań. W Ministerstwie Obrony Narodowej zakwestionowany został sposób prezentacji danych o zobowiązaniach z tytułu dodatkowego wynagrodzenia rocznego (tzw. trzynastych pensji). Nieprawidłowość ta polegała na nieujmowaniu przez dysponentów tego rodzaju zobowiązań w księgach rachunkowych roku, którego dotyczą.
Najwyższa Izba Kontroli stwierdziła także, że dziewięciu dysponentów części budżetowych wbrew postanowieniom rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 stycznia 2014 r. w sprawie sprawozdawczości budżetowej nie sporządziło sprawozdań na dzień kończący uprawnienia do dysponowania częścią oraz że sporządzone sprawozdania nie uwzględniały utworzenia z dniem 27 listopada 2015 r. nowych części budżetowych. Spowodowało to brak przejrzystości wykonania budżetu państwa.
Stwierdzone w wyniku kontroli nieprawidłowości w ewidencji księgowej i sprawozdawczości budżetowej zostały skorygowane lub nie miały istotnego wpływu na zgodność informacji i danych wykazanych w sprawozdaniu Rady Ministrów z wykonania budżetu państwa za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2015 r. z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.
Wysoki Sejmie!
W 2015 r. budżet państwa i budżet środków europejskich były realizowane w warunkach umiarkowanego wzrostu gospodarki europejskiej i światowej. Tempo wzrostu globalnego produktu krajowego brutto utrzymało się na poziomie 3,1 procent, wobec 3,4 procent w 2014 r. Produkt krajowy brutto w Unii Europejskiej zwiększył się w 2015 r. o 1,9 procent, a w państwach strefy euro o 1,6 procent. Na tym tle sytuacja gospodarcza w Polsce kształtowała się korzystnie. W 2015 r. odnotowany został wyższy wzrost gospodarczy niż w 2014 r. Produkt krajowy brutto zwiększył się realnie o 3,6 procent, podczas gdy rok wcześniej wzrost wyniósł 3,4 procent. Głównym czynnikiem stymulującym rozwój gospodarczy pozostawał popyt krajowy. Ożywieniu gospodarczemu towarzyszyła poprawa sytuacji na rynku pracy. Stopa bezrobocia rejestrowanego zmalała z 11,8 procent w 2014 r. do 9,8 procent w 2015 r. Dynamika eksportu była wyższa od dynamiki importu. Spowodowało to poprawę salda obrotów handlowych. W 2015 r., po raz pierwszy od początku lat dziewięćdziesiątych wystąpiła nadwyżka w handlu zagranicznym. W efekcie deficyt rachunku obrotów bieżących bilansu płatniczego obniżył się z dwóch procent PKB w 2014 r. do dwóch dziesiątych procenta PKB w 2015 r. Wyrażona w złotych wartość rezerw dewizowych kraju wzrosła z 352,3 mld zł do 370,3 mld zł, choć wpływ na to miało także osłabienie złotego do dolara amerykańskiego i funta brytyjskiego.
Część prognoz parametrów makroekonomicznych, sporządzonych na potrzeby prac nad projektem ustawy budżetowej, okazała się nietrafna. Dotyczyło to w szczególności prognozy inflacji. Rząd założył, że ceny towarów i usług konsumpcyjnych wzrosną średniorocznie o 1,2 procent, tymczasem spadły one o 0,9 procent. Spowodowało to spadek wpływów z tytułu podatku od towarów i usług szacowany w zależności od przyjętych założeń na od 800 mln zł do 2 miliardów 600 mln zł.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2015 został przygotowany zgodnie z obowiązującym prawem. W celu zapewnienia wykonania ustawy budżetowej w warunkach dyscypliny wydatkowej utrzymano limity wynagrodzeń dla większości jednostek sektora finansów publicznych oraz osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. Zastosowano również mechanizm tzw. stabilizującej reguły wydatkowej.
Wysoki Sejmie!
Łączne dochody budżetu państwa i budżetu środków europejskich wyniosły 353,6 mld zł i były nieznacznie wyższe od dochodów uzyskanych w 2014 r.
Dochody budżetu państwa wzrosły o 5,6 mld zł. Nie osiągnęły one jednak poziomu zaplanowanego w ustawie budżetowej z dnia 15 stycznia 2015 r., były od niego niższe
o 8,1 mld zł.
Decydujący wpływ na wielkość dochodów miały dochody podatkowe. Wpływy z podatku od towarów i usług były wyższe od prognozowanych w znowelizowanej ustawie budżetowej o 1,8 mld zł, ale niższe od osiągniętych w roku poprzednim o 1,1 mld zł oraz od prognozy przyjętej w ustawie budżetowej z dnia 15 stycznia 2015 r. - o 11,5 mld zł. Głównymi przyczynami niewykonania prognozowanych pierwotnie dochodów z VAT było przeszacowanie prognozy wpływów z tego podatku w 2014 r. oraz pogarszająca się jego ściągalność w 2015 roku. Na szeroką skalę występowało zjawisko wprowadzania do obiegu gospodarczego faktur dokumentujących czynności fikcyjne. Podmioty trudniące się tym procederem pomniejszały zobowiązania podatkowe, wykorzystując brak skutecznych instrumentów systemowych przeciwdziałania temu zjawisku. I choć organy skarbowe sprawnie wykrywały część oszustw w tym zakresie, to jednak wciąż niska była skuteczność w ustalaniu faktycznych organizatorów oszustw podatkowych oraz w egzekwowaniu należności wymierzonych decyzjami organów skarbowych.
Szczegółowe ustalenia na ten temat NIK przedstawiła w Informacji o wynikach kontroli przeciwdziałania wprowadzaniu do obrotu gospodarczego faktur dokumentujących czynności fikcyjne z kwietnia bieżącego roku. Najważniejsze wnioski z tej kontroli zaprezentowałem Paniom Posłankom i Panom Posłom na posiedzeniu plenarnym Sejmu 10 czerwca 2016 r.
Wysoki Sejmie!
Niska ściągalność podatku od towarów i usług w 2015 r. była podstawową przesłanką do nowelizacji ustawy budżetowej.
W 2015 r. pogorszyła się skuteczność poboru danin publicznoprawnych. Zaległości z tytułu podatków i innych należności budżetowych na koniec 2015 r. wyniosły 76,9 mld zł i w porównaniu do stanu na koniec 2014 r. zwiększyły się o blisko 34 procent. Zaległości podatkowe stanowiły prawie 77 procent zaległości ogółem budżetu państwa. Tempo wzrostu tych zaległości było znaczące. W 2015 r. wyniosło ono 43,5 procent, podczas gdy jeszcze w 2014 r. było o blisko połowę niższe.
Udało się natomiast w pełni zrealizować wpływy z podatków dochodowych. Dochody z podatku dochodowego od osób prawnych były wyższe niż w 2014 r. o 2,5 mld zł, a wpływy z podatku dochodowego od osób fizycznych o 2 mld zł.
Dochody niepodatkowe zostały zrealizowane w kwocie 27,7 mld zł, tj. zbliżonej do osiągniętej w roku poprzednim.
Wydatki budżetu państwa i budżetu środków europejskich zostały poniesione w ramach obowiązujących limitów. Wyniosły one 399,4 mld zł i były wyższe od wydatków poniesionych w 2014 r. o 18,5 mld zł, tj. o 4,8%. Ich wzrost był spowodowany przede wszystkim dwoma przyczynami.
Po pierwsze, konieczne było podwyższenie dotacji z budżetu państwa dla Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w celu zapewnienia wypłaty świadczeń emerytalno-rentowych.
Po drugie, na rok 2015 przypadło końcowe rozliczenie płatności wynikających z realizacji wieloletniego programu wyposażenia Sił Zbrojnych RP w samoloty wielozadaniowe.
Blisko połowę wydatków budżetu państwa i budżetu środków europejskich stanowiły transfery do innych jednostek sektora finansów publicznych. Oznacza to, że poziom centralizacji finansów publicznych był nadal wysoki.
W budżecie państwa, w relacji do 2014 r., najwięcej wzrosły wydatki na cele majątkowe oraz na dotacje i subwencje, a także środki własne Unii Europejskiej. Drugi rok z rzędu zmniejszyły się wydatki na obsługę długu Skarbu Państwa, co było efektem spadku stóp procentowych zarówno na rynku krajowym, jak i zagranicą.
W budżecie środków europejskich 58 procent wydatków stanowiły wydatki w ramach Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia, a 37 procent ponoszone na finansowanie Wspólnej Polityki Rolnej. Pozostałe 5 procent stanowiły wydatki na Perspektywę Finansową 2014-2020 i inne programy.
Polska od lat jest głównym beneficjentem środków pochodzących z Unii Europejskiej.
Od akcesji w 2004 r. do końca 2015 r., Polska otrzymała z budżetu Unii Europejskiej środki finansowe w wysokości 122,6 mld euro. Wpływy w 2015 r. wyniosły 13,1 mld euro. Od wstąpienia do Unii Polska wpłaciła do unijnego budżetu 39,5 mld euro. W 2015 r. wydatki z tego tytułu wyniosły 4,3 mld zł euro. Saldo rozliczeń finansowych pomiędzy Polską a Unią Europejską w latach 2004 - 2015 było dodatnie i wyniosło 83,1 mld euro. W samym 2015 r. wyniosło ono 8,8 mld euro.
Środki z tytułu refundacji wydatków na finansowanie programów Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia 2007-2013 stanowiły prawie połowę wpływów z budżetu Unii Europejskiej, a transfery w ramach Wspólnej Polityki Rolnej - niemal 38 procent wpływów. Transfery związane z Perspektywą Finansową 2014-2020 wyniosły 1,3 mld euro i stanowiły 10 procent wszystkich transferów z budżetu Unii Europejskiej.
Do końca 2015 r. Polska wykorzystała 93 procent środków przyznanych z budżetu Unii Europejskiej w perspektywie finansowej 2007-2013. Zdaniem NIK, daje to dobre rokowania co do rozliczenia całego siedmioletniego okresu finansowania.
Najwięcej środków, które wpłynęły do Polski przeznaczono na poprawę infrastruktury transportowej, inwestycje w kapitał ludzki, badania i rozwój, innowacje i przedsiębiorczość oraz ochronę środowiska.
Szczególnym wyzwaniem pozostaje jednak wciąż poprawa innowacyjności polskiej gospodarki dzięki wykorzystaniu środków z funduszy unijnych. Wprawdzie według najnowszego rankingu innowacyjności, ogłoszonego w ubiegłym tygodniu przez Komisję Europejska, Polska poprawiła swoja pozycję o jedno miejsce, kosztem Chorwacji. To nadal jest to dopiero 23 pozycja wśród 28 krajów Unii Europejskiej, ze spory dystansem do średniej unijnej.
Na niezadowalającym poziomie pozostają w Polsce nakłady na działalność badawczo-rozwojową. W 2015 r. stanowiły one 0,9 procent PKB, podczas gdy w całej Unii Europejskiej na taką działalność przeznacza się ok. 2 procent PKB.
Rozwój ekonomiczny Polski mierzony tempem wzrostu PKB nie przekładał się w sposób proporcjonalny na wzrost zamożności Polaków. W latach 2000-2014 wzrostowi PKB o 63 procent towarzyszył wzrost płac o 41 procent. Występowało także znaczne zróżnicowanie regionalne w zamożności społeczeństwa mierzonej siłą nabywczą ludności. Wartość wskaźnika siły nabywczej w Warszawie była w 2015 r. o blisko 83 procent wyższa niż średnia krajowa.
Przedsięwzięcia finansowane w perspektywie 2014-2020 pozostawały na początkowym etapie wykonania. Wydatki na realizację zadań w ramach tej perspektywy, wraz ze współfinansowaniem krajowym, wyniosły 2,5 mld zł, tj. 16,2 procent kwoty zapisanej w ustawie budżetowej i 88,3 procent planu po zmianach. Niższe wykonanie wydatków związane było przede wszystkim z późniejszym rozpoczęciem realizacji projektów w ramach ze względu na fakt, że Komisja Europejska dopiero na przełomie lat 2014/2015 zatwierdziła programy operacyjne.
Wysoki Sejmie!
W 2015 r. deficyt budżetu państwa wyniósł 42,6 mld zł, a budżetu środków europejskich - 3,2 mld zł. Deficyt budżetu państwa ukształtował się na poziomie o 7,5 procent niższym od przyjętego pierwotnie w ustawie budżetowej oraz o prawie 15 procent niższym od określonego w znowelizowanej ustawie budżetowej. Prognoza wzrostu deficytu budżetu państwa przyjęta w nowelizacji ustawy budżetowej okazała się zatem nietrafna. Ważniejsze jest jednak to, że deficyt budżetowy w 2015 roku był aż o 47 procent wyższy niż przed rokiem.
Łączny deficyt budżetu państwa i budżetu środków europejskich wyniósł 45,8 mld zł i wzrósł w stosunku do 2014 r. o 16,5 mld zł. Stanowił on 2,6 procent PKB, to jest o 0,9 punktu procentowego więcej niż w roku poprzednim.
Deficyt budżetu środków europejskich mógł być niższy, gdyż nie wynikał z niedostatku środków na wydatki tego budżetu, lecz był wynikiem przyjętego przez Ministra Finansów sposobu dysponowania środkami pochodzącymi z budżetu Unii Europejskiej. W efekcie nie było bezpośredniej korelacji pomiędzy wielkością środków uzyskanych z Unii Europejskiej i wielkością dochodów budżetu środków europejskich.
Najwyższa Izba Kontroli już w latach wcześniejszych wskazywała na brak procedur oraz nieprzejrzystość zasad dotyczących przekazywania środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej i innych źródeł zagranicznych na dochody budżetu środków europejskich. Zasilanie rachunku dochodów budżetu środków europejskich następowało w wyniku arbitralnej decyzji Ministra Finansów. Taka praktyka pozwalała na dowolne kształtowanie wielkości zrealizowanych dochodów, a tym samym wyniku budżetu środków europejskich. Na koniec roku 2015 do rozliczenia pozostały środki europejskie w kwocie 2,3 mld zł.
Wysoki Sejmie!
W 2015 r., tak jak w latach poprzednich, Minister Finansów wykorzystał dopuszczone prawem rozwiązania, pozwalające na wykazanie niższego deficytu budżetu państwa niż wynikający z ekonomicznego charakteru realizowanych operacji. Rozwiązania te były stosowane w odniesieniu do finansowania Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz zakupu samolotów wielozadaniowych F-16.
- Wsparcie zaoferowane Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych polegało na udzieleniu pożyczek przez Skarb Państwa na zapewnienie wypłat z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz na transferze środków z budżetu państwa na uzupełnienie ubytku składek przekazywanych przez ZUS do otwartych funduszy emerytalnych. Łączne finansowanie z obu tych tytułów wyniosło 8,6 mld zł. Na koniec 2015 r. saldo udzielonych pożyczek sięgnęło 45,3 mld zł. Prawdopodobieństwo, że zostaną one spłacone jest nikłe. Biorąc to pod uwagę, Najwyższa Izba Kontroli podtrzymuje stanowisko przedstawiane w latach poprzednich, że całość finansowania FUS powinna być ujmowana w wydatkach a nie w rozchodach, gdyż de facto ma charakter bezzwrotny i nie jest finansowana z wpływów z prywatyzacji.
- Również część wieloletniego programu wyposażenia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w samoloty wielozadaniowe, została sfinansowana z rozchodów a nie wydatków budżetu państwa, gdyż na jeden dzień zaciągnięto kredyt na sfinansowanie płatności. Najwyższa Izba Kontroli nie kwestionuje legalności zawartych umów dotyczących finansowanie programu. Zwraca jednak uwagę, że nabycie samolotów z ekonomicznego punktu widzenia stanowiło wydatek inwestycyjny, który nie został w całości ujawniony w ewidencji budżetowej. Efektem sfinansowania nabycia majątku z rozchodów budżetu państwa było wykazanie niższego deficytu budżetu państwa o 1,8 mld zł.
Reasumując, gdyby omawiane transfery zostały zakwalifikowane do wydatków, zgodnie z ich ekonomicznym charakterem, deficyt budżetu państwa byłby większy o 10,5 mld zł i wyniósłby 53,1 mld zł. Łącznie z deficytem budżetu środków europejskich byłoby to więc 56,3 mld zł.
Zdaniem NIK, wskazane jest eliminowanie rozwiązań prawnych, które nie zapewniają przejrzystości gospodarki finansami publicznymi.
Potrzeby pożyczkowe netto wyniosły w 2015 r. 53,8 mld zł i były niższe od planowanych o 4,9 mld zł. Największy udział w kształtowaniu potrzeb pożyczkowych miał deficyt budżetu państwa i środki przeznaczone na finansowanie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Środki na finansowanie potrzeb pożyczkowych były pozyskiwane głównie poprzez emisję długu. W 2015 r. dominowało finansowanie krajowe. Ograniczenie finansowania zagranicznego było możliwe w związku ze zmniejszeniem potrzeb pożyczkowych oraz możliwością pozyskania środków na rynku krajowym na korzystnych warunkach.
Minister Finansów zapewnił pełną i terminową obsługę płatności budżetu państwa.
Marginalną rolę w finansowaniu odgrywały przychody z prywatyzacji. W 2015 r. wyniosły one niecałe 44 mln zł. Stanowiły tylko 3,4 procent planu pierwotnie przyjętego w ustawie budżetowej i nieco ponad 40 procent planu po nowelizacji tej ustawy. Wpływ na taką realizacje planu miały decyzje właścicielskie Ministra Skarbu Państwa. Przewidziano także do prywatyzacji spółki, które nie były do tego przygotowane. Zmaterializowały się ryzyka przedstawione w dokumencie Kierunki prywatyzacji majątku Skarbu Państwa w 2015 r. W szczególności nastąpiło przesunięcie w czasie zawarcia umów prywatyzacyjnych lub odstąpienie od nich z uwagi na planowane przez spółki inwestycje, nieuregulowany stan prawny nieruchomości spółek, roszczenia reprywatyzacyjne skierowane do spółek lub brak zainteresowania inwestorów udziałem w prywatyzacji.
Wysoki Sejmie!
W ustawie budżetowej, poza planami dochodów i wydatków budżetu państwa i budżetu środków europejskich, zawarte zostały także plany finansowe pozabudżetowych jednostek sektora finansów publicznych. Należały do nich państwowe fundusze celowe, agencje wykonawcze, państwowe osoby prawne i instytucji gospodarki budżetowej.
Udział środków z budżetu państwa przekazanych w formie dotacji na rzecz tych podmiotów w ogólnej kwocie ich przychodów zmniejszył się z 27,1 procent w 2012 r. do 26,3 procent w 2015 r.. Wzrosła jednak suma finansowania z 63,4 mld zł do 68,1 mld zł. W największym stopniu dotowane były państwowe fundusze celowe. Na ich rzecz przekazana została kwota 60,7 mld zł, w tym na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych 42,1 mld zł i Fundusz Emerytalno-Rentowy 17 mld zł.
Łączne koszty działalności funduszy celowych i instytucji gospodarki budżetowej były wyższe od uzyskanych przychodów. Agencje wykonawcze i państwowe osoby prawne uzyskały ogółem przychody wyższe od poniesionych kosztów.
Plany finansowe skontrolowanych jednostek gospodarki pozabudżetowej w większości przypadków zostały wykonane prawidłowo. Podkreślenia wymagają jednak trzy istotne kwestie dotyczące państwowych funduszy celowych.
Po pierwsze, systematycznie pogarsza się sytuacja finansowa Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Jego stan uległ obniżeniu w 2015 r. o 5,6 mld zł i to pomimo uzyskania dotacji z budżetu państwa w wysokość 42,1 mld zł. Pogłębiająca się nierównowaga między dochodami i wydatkami funduszu stanowi poważne zagrożenie dla finansów państwa.
Po drugie, niektóre fundusze celowe utrzymywały znaczące nadwyżki środków pieniężnych, przekazywane w zarządzanie Ministrowi Finansów. Już w latach poprzednich NIK wskazywała, że środki te powinny służyć przede wszystkim finansowaniu zadań, do których powołane zostały fundusze. Utrzymywanie na rachunkach wysokiego poziomu środków nie przyczynia się do realizacji celów określonych w ustawach. Największe kwoty na koniec 2015 r. zostały przekazane w zarządzanie przez dysponenta Funduszu Pracy (5,6 mld zł) i Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (3,4 mld zł).
Po trzecie, dostrzegamy rozdrobnienie gospodarki finansowej państwowych funduszy celowych. Z 29 funduszy celowych funkcjonujących w 2015 r. cztery największe uzyskały 97,7 procent przychodów funduszy ogółem. Pozostałych 25 funduszy zrealizowało tylko 2,3 procent przychodów tej grupy podmiotów.
Najwyższa Izba Kontroli podkreśla, że znaczna liczba pozabudżetowych jednostek sektora finansów publicznych i rozdrobnienie gospodarki finansowej zwiększa koszty administrowania środkami publicznymi i nie sprzyja skutecznej kontroli dyscypliny finansów publicznych.
Wysoki Sejmie!
Obligatoryjną częścią rządowego sprawozdania z wykonania budżetu państwa jest zestawienie dochodów i wydatków sektora finansów publicznych.
Najwyższa Izba Kontroli trzeci rok z rzędu wskazuje, że dochody sektora finansów publicznych wykazane w rządowym sprawozdaniu z wykonania budżetu państwa zostały zawyżone. Powodem było niewyeliminowanie z dochodów sektora finansów publicznych środków przekazanych z budżetu państwa do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jako rekompensaty składek utraconych na rzecz otwartych funduszy emerytalnych. Powinny one zostać - na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o finansach publicznych - wyłączone z rachunku dochodów sektora, wówczas łączna suma dochodów w 2015 r. wyniosłaby 684,7 mld zł. Odpowiadałoby to wartości 38,3 procent PKB. Wydatki sektora finansów publicznych wyniosły 731,8 mld zł, co stanowiło równowartość blisko 41 procent PKB. Zestawienie tych dwóch wielkości daje deficyt w wysokości 47,2 mld zł, tj. 2,6 procent PKB.
Taką skalę nierównowagi finansów publicznych - 2,6 procent PKB - oddaje relacja deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych do PKB, liczona według metodologii unijnej. Relacja ta była niższa od osiągniętej w 2014 r. o 0,6 punktu procentowego. Polska wypełniła kryterium obligujące kraje członkowskie Unii Europejskiej do utrzymania deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych poniżej 3 procent PKB. Poprawa sytuacji finansowej państwa dała podstawę do zakończenie w czerwcu 2015 r. procedury nadmiernego deficytu wobec Polski, trwającej od 2009 r.
Za niepokojące zjawisko należy uznać dalsze zmniejszanie się dochodów podatkowych w relacji do PKB. W latach 2006-2008 dochody te stanowiły średnio 21,3 procent PKB, w następnych trzech latach jeszcze przekraczały 19 procent, w 2014 r. wyniosły już tylko 18,6 procent, a w 2015 r. - zaledwie 18,3 procent PKB. Dalsza erozja wpływów podatkowych może zagrażać prawidłowej działalności państwa, zwłaszcza że stopniowe obniżanie się dochodów podatkowych w relacji do PKB nie wynikało z realizacji określonej polityki fiskalnej państwa.
Wysoki Sejmie!
Państwowy dług publiczny, obliczony według metodologii krajowej, wyniósł na koniec 2015 r. 877,3 mld zł. Wzrósł on w stosunku do stanu na koniec roku poprzedniego o 50,5 mld zł. Relacja państwowego długu publicznego do PKB zwiększyła się z 48 procent do 49 procent. Był to przede wszystkim wynik zwiększenia zadłużenia Skarbu Państwa o 50 mld zł.
Dług publiczny na koniec 2015 r. osiągnął wartość nieznacznie niższą niż na koniec 2013 r. Oznacza to, że w ciągu dwóch lat niemal w całości zostały skonsumowane korzyści osiągnięte w wyniku umorzenia obligacji, przejętych przez ZUS z otwartych funduszy emerytalnych.
Zadłużenie sektora instytucji rządowych i samorządowych ustalane według metodologii unijnej (a więc dodatkowo z uwzględnieniem m.in. zadłużenia Krajowego Funduszu D rogowego oraz niektórych przedsiębiorstw publicznych) wyniosło na koniec 2015 r. 917,8 mld zł. Było ono wyższe do stanu na koniec roku poprzedniego o 49,8 mld zł, tj. o 5,7 procent. Mimo że relacja długu do PKB wzrosła z 50,5 procent do 51,3 procent Polska pozostała na dziesiątym miejscu wśród krajów Unii Europejskiej o najniższym poziomie zadłużenia w odniesieniu do PKB. Średnia wartość tej relacji w Unii Europejskiej na koniec 2015 r. wyniosła 72,5 procent i zmniejszyła się w stosunku do 2014 r. o 1,1 punktu procentowego. Wyższe relacje zadłużenia do PKB miała większość krajów Europy Zachodniej, w tym Niemcy, Wielka Brytania i Francja.
Najwyższa Izba Kontroli podtrzymuje stanowisko prezentowane w latach poprzednich, że utrzymywanie różnic w metodologii liczenia długu publicznego nie ma racjonalnego uzasadnienia.
Wysoki Sejmie!
Skala i waga nieprawidłowości stwierdzonych przez NIK w wyniku kontroli wykonania budżetu państwa nie była na tyle znacząca, by spowodować obniżenie oceny wykonania budżetu jako całości.
Stwierdzone nieprawidłowości polegały najczęściej na:
- niedochodzeniu lub nieskutecznym dochodzeniu należności budżetowych, w tym należności podatkowych;
- błędach w udzielaniu dotacji oraz niewystarczającym nadzorze nad ich wykorzystaniem;
- nieprzestrzeganiu przepisów ustawy - Prawo zamówień publicznych;
- nierzetelnym planowaniu wydatków majątkowych;
- przekraczaniu upoważnień do dokonywania wydatków;
- prowadzeniu ksiąg rachunkowych w sposób niezgodny z przepisami ustawy o rachunkowości;
- błędach w ewidencji księgowej i sprawozdaniach budżetowych;
- błędach w przeprowadzaniu inwestycji budowlanych;
- niewystarczającym nadzorze, w tym nad realizacją programów wieloletnich.
Ponadto w trakcie zmian organizacji sektora finansów publicznych w listopadzie 2015 r., polegających na utworzeniu nowych działów administracji rządowej oraz zmianie dysponentów części budżetowych, ministrowie objęci zmianami zawarli porozumienia w sprawie dysponowania częścią bez podstawy prawnej. W ich wyniku pomimo ustanowienia nowych dysponentów części budżetowych przypisane im zadania były realizowane przez innych dysponentów.
Wyniki kontroli wskazują, że konieczne jest kontynuowanie działań nakierowanych na:
- opracowanie i sukcesywne wdrażanie strategii uszczelniania systemu podatkowego,
- przeprowadzenie gruntownej analizy funkcjonowania organów podległych Ministrowi Finansów i wypracowanie rozwiązań zapewniających skuteczne egzekwowanie należnych podatków i poprawę efektywności działania tych organów,
- zapewnienie stabilności finansowej sektora ubezpieczeń społecznych,
- wzmocnienie nadzoru dysponentów części nad realizacją planów finansowych w szczególności w zakresie dochodzenia należności, wykorzystania dotacji oraz realizacji zamierzeń inwestycyjnych,
- poprawę prognozowania dochodów budżetowych.
Najwyższa Izba Kontroli dostrzega również potrzebę sfinalizowania raportu przedstawiającego ocenę i wnioski na temat wpływu funkcjonowania zadaniowego układu wydatków na finanse publiczne, a także konsekwentnego przeprowadzania rozpoczętych w 2015 r. przeglądów wydatków publicznych i monitorowania wdrażania rekomendacji z nich wynikających. W sytuacji gdy poziom wydatków jest określany przy pomocy stabilizującej reguły wydatkowej, przeglądy wydatków powinny być istotnym instrumentem kształtowania najbardziej pożądanej struktury wydatków publicznych.
Wysoki Sejmie!
Realizując konstytucyjny obowiązek, Najwyższa Izba Kontroli przeprowadziła także kontrolę działań Narodowego Banku Polskiego w zakresie wykonania założeń polityki pieniężnej w 2015 r.
W 2015 r., trzeci rok z rzędu, inflacja kształtowała się poniżej podstawowego celu polityki pieniężnej ustalonego w Założeniach polityki pieniężnej. Było nim utrzymanie inflacji na poziomie 2,5 procent z dopuszczalnym przedziałem odchyleń ± 1 punkt procentowy. Tymczasem od stycznia do grudnia występowała deflacja. Wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych kształtował się na poziomie od minus 1,6 procent do minus 0,5 procent.
O wystąpieniu deflacji przesądził spadek cen surowców i żywności, czyli czynniki pozostające poza sferą oddziaływania polityki pieniężnej. W tej sytuacji Rada Polityki Pieniężnej uznała, że skoro nie wystąpiły istotne zaburzenia w gospodarce, to nie jest wskazana silniejsza reakcja niż jednorazowe obniżenie stóp procentowych NBP o pół punktu procentowego. Do zaburzeń w gospodarce nie doszło, gdyż uczestnicy życia gospodarczego uznawali deflację za zjawisko przejściowe. Nie wpływała ona zatem w sposób istotny na ich decyzje. Utrzymywanie się spadków cen może jednak zmienić to nastawienie i zwiększyć ryzyko przekształcenia deflacji w zjawisko o negatywnych konsekwencjach dla gospodarki. W takiej sytuacji narastałby skumulowany niekorzystny wpływ tego zjawiska na dochody podatkowe.
W wyniku kontroli Najwyższa Izba Kontroli nie stwierdziła nieprawidłowości w stosowaniu przez Narodowy Bank Polski instrumentów polityki pieniężnej.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie!
Kolegium Najwyższej Izby Kontroli, po zapoznaniu się z Analizą wykonania budżetu państwa i założeń polityki pieniężnej w 2015 r., w dniu 8 czerwca 2016 r. podjęło uchwałę, w której wyraziło pozytywną opinię w przedmiocie absolutorium dla Rady Ministrów za 2015 r. Kolegium NIK wskazało przy tym na:
- pogarszającą się sytuację finansową Funduszu Ubezpieczeń Społecznych;
- konieczność pilnego podjęcia skutecznych działań w celu uszczelnienia systemu podatkowego.
Wysoki Sejmie!
Najwyższa Izba Kontroli rokrocznie przedstawia Sejmowi, ale i wszystkim Polakom, dokładną informację o faktycznej sytuacji budżetu państwa, realizacji założonych wpływów budżetowych, zrealizowanych wydatków, czy poziomu długu publicznego.
Tylko niezależny od władzy wykonawczej organ, jakim jest NIK, daje gwarancję pełnej diagnozy stanu finansów publicznych - nie tylko na dziś, ale i w przyszłości. Izba przygląda się nie tylko wydatkom, ale i realizacji wpływów podatkowych, przedstawiając także wnioski co zrobić, żeby podatki w Polsce płacili wszyscy, którzy powinni.
