Członkowie Grupy Roboczej ds. Funduszy Strukturalnych na zlecenie Komitetu Kontaktowego przeprowadzili kontrolę równoległą Koszty i korzyści z kontroli funduszy strukturalnych. Celem tego przedsięwzięcia było oszacowanie kosztów generowanych przez wewnętrzne działania kontrolne państw członkowskich. W październiku Komitet Kontaktowy przyjął raport Grupy.
W kontroli wzięli udział inspektorzy z dwunastu europejskich NOK. Zbadali koszty działań kontrolnych prowadzonych przez państwa członkowskie w latach 2007-2009 dla funduszy strukturalnych, w ramach okresu programowania 2007-2013. Każdy z NOK uczestniczących w kontroli miał za zadanie zbadać jeden lub więcej programów operacyjnych.
Na podstawie krajowych kontroli inspektorzy ustalili, że zróżnicowany koszt działań kontrolnych może wynikać z odmiennych rozwiązań stosowanych przez państwa członkowskie w zakresie organizacji systemu wdrażania funduszy strukturalnych. Koszt działań kontrolnych w 2007 r. był najniższy, a potem systematycznie rósł. Stosunkowo duża liczba działań kontrolnych została zlecona podmiotom zewnętrznym. W niektórych przypadkach udało się osiągnąć korzyści finansowe. Jednak inspektorzy wskazują, że kontrole przynoszą również pożytek niemający wymiaru finansowego.
Koszty szacowano dwiema metodami: cost-centre accounting oraz cost-unit accounting. Pierwsza z nich to kalkulacja kosztów w oparciu o budżet komórki organizacyjnej instytucji oraz liczbę pracowników odpowiedzialnych za wykonywanie danego działania kontrolnego, w odniesieniu do całkowitej liczby zatrudnionych pracowników. Druga metoda, cost-unit accounting, to obliczenie kosztów każdego pojedynczego działania kontrolnego realizowanego przez badaną instytucję.
